czyli, jaki jest polski owczarek nizinny? (opis rasy)
PON jest jak nasza dawna szlachta ;) Trochę buńczuczny, uparty, mądrala, indywidualista lecz w gruncie rzeczy poczciwy... Ale przede wszystkim - wielki łasuch!
Polski owczarek nizinny
od wieków mieszkał na polskiej wsi. Nie był wyspecjalizowany konkretnie w pasieniu owiec jak border collie a raczej spełniał wiele funkcji zaganiając, stróżując przy stadzie i w obejściu. Do takich zajęć wybierano psy inteligentne i nieufne, nie oddalające się od domu, o dość długim, gęstym włosie aby dobrze znosiły złe warunki atmosferyczne.
W obecnych czasach PON jest typowym pupilem domowym, ale zachował wiele cech swoich przodków. Jest raczej nieufny wobec obcych (doskonale spełnia rolę stróża), choć już coraz częściej spotyka się pony kochające cały świat. PON nie jest psem jednego pana i kocha całą rodzinę. Bardzo często nawiązuje szczególną przyjaźń z najmłodszymi członkami rodziny - wtedy miło jest patrzeć na rozrabiające pociechy :)
Należy do dość gadatliwych, często zdarza mu się szczeknąć z emocji i potrafi wydawać wiele różnych innych dźwięków: jęków, postękiwań, burknięć (burknięciem potrafi zachęcać do zabawy).
PON jest psem bardzo inteligentnym, ale nie ślepo posłusznym jak border collie, czy owczarek niemiecki. To indywidualista, ma swoje zdanie, zanim wykona Twoje polecenie, skalkuluje czy
warto ;) Nie jest jednak problemem wychowanie go, dzięki legendarnemu wręcz łakomstwu.
Owczarek nizinny jako pies pasterski łatwo zaprzyjaźnia się ze zwierzętami innych gatunków jak konie, koty, ptaki. Nie ma też tendencji do ucieczek.
Pony są najszczęśliwsze, gdy mogą coś robić ze swoim właścicielem, dlatego dobrze jest uczyć je wciąż nowych zabaw i sztuczek - w ten sposób więź staje się silniejsza a pies jest posłuszniejszy. Dla ambitnych - pony sprawdziły się już w: pasieniu, agility, ratownictwie,
dogoterapii.
Od lat spotykam się z pytaniem, jak to jest z sierścią ponów, czy dużo przy tym czesania, czy dużo w domu mam włosa?
Z niedowierzaniem słuchają gdy odpowiadam:
Włosa jest znacznie mniej niż np. po owczarkach niemieckich, labradorach, goldenach... PON ma długi włos, który w niewielkiej ilości opada samoistnie. Martwy z powodu długości pozostaje na psie i nieczesany zbija się w dredy. Regularne czesanie ma na celu usunięcie martwego włosa, przyczynia się do lepszego ukrwienia skóry i utrzymania czystości. Dlatego właśnie po psie długowłosym jest mniej sprzątania w mieszkaniu. Usuwanie tego włosa jest też znacznie łatwiejsze, bo nie wbija się w dywany, czy tapicerkę i łatwo ściąga się go przy pomocy wilgotnej szmatki bądź gąbki.
Włos nie wymaga szczególnej pielęgnacji. Wystarczy regularne czesanie i kąpiel w miarę potrzeb. Psy mieszkające w mieście wymagają częstszego mycia, zwłaszcza "podwozia" (łapek i brzucha). Dorosłe psy czesze się co tydzień lub dwa z użyciem spryskiwacza z wodą z dodatkiem odżywki, zajmuje to około godziny. Przy większych przerwach w czesaniu oraz w okresach wymiany włosa, czas ten się wydłuża. Szczenięta i młode psy wymagają częstszego czesania. Szczenięta - codziennie po kilka minut - dla przyzwyczajenia się do takich zabiegów. Młode psy mają miękkie futro, łatwo plączące się, dlatego należy czesać je 1-2 razy w tygodniu.
Ze względu na to, że PON ma zwisające i obficie owłosione uszy, wymaga stałego kontrolowania ich stanu, a w razie potrzeby usuwania włosa (dostępne są już preparaty depilujące).
W typowych warunkach miejskich PON (dorosły) potrzebuje mniejszej ilości jedzenia niż inne psy podobnej wielkości. Ma jednak podobny (lub nawet większy) apetyt, stąd bardzo często ma nadwagę... PONy nie są wybredne w jedzeniu, lubią warzywa, owoce które należy używać jako mniej kaloryczne dodatki do podstawowych posiłków.
© Copyright by DZIECHCINEK 1996-2019 / All rights reserved